De wandelaar

Wanneer je in een dorp woont als Grolloo, sterker nog, er geboren en getogen bent, dan ken je het dorp, de mensen en de omgeving. Met een professionele baan die met zich meebrengt dat je tegen spanningen aanloopt, is het van belang dat je je kunt ontspannen. Dan moet je gaan wandelen zei eens iemand tegen mij. Nu fietste ik liever, maar ach, het kon geen kwaad eens een keer te gaan wandelen. En zo begon ik rondjes te wandelen door de omgeving. Waar ik vroeger op pony had gereden, liep ik nu te genieten van de stilte, de natuur en de frisse lucht. Want wanneer je tussen de bossen en de velden woont, met een groot stiltegebied in je achtertuin, dan kun je heerlijk genieten van dat alles. De afstanden werden groter en een rugzak moest er komen. Het digitale fototoestelletje ging mee al was het alleen maar om aan te tonen dat ik toch heus helemaal daar langs was gelopen. Ik ben niet zo iemand die keurig over de paden loopt. Ik mag graag langs slootkanten en door de velden en bossen trekken. Natuurlijk wel op een verantwoorde manier, maar dat is dan dubbel genieten voor mij.

Toepassing

Ik zat in het bestuur van dorpsbelangen en van volksvermaken. Bij dorpsbelangen hadden we een project genaamd Nationaal Compliment en hiervoor hadden we een aantal deelprojecten op stapel gezet. Een van die deelprojecten betrof dorpsommetjes. Korte routes vanuit en rond het dorp. Ik liep in de omgeving en ken alle paadjes wel, dus ik kon deze routes eenvoudig maken. Ik kon tevens een stuk geschiedenis aan de beschrijving van de routes toevoegen. Op deze wijze onstond het eerste wandelrouteboekje. De smaak te pakken, dus direct maar een tweede boekje gemaakt met afstanden tot 24km. En fietsroutes had ik ook liggen, dus kon dat boekje ook wel worden aangeboden aan de vele gasten die Grolloo aandoen, maar ook de eigen inwoners kennen nog veel van hun omgeving niet.

Vakantie

Dat wandelen rond je dorp is natuurlijk best leuk, maar wandelen in de heuvels van Limburg, de bergen van de Harz en van Noorwegen, Engeland, Wales, Schotland en Italië, dat is heel andere koek. Dat het mijn hobby is, wil nog niet zeggen dat dat ook voor mijn vrouw geldt. Toch wandelen we redelijk veel en gaan daarnaast steden bezoeken met de nodige musea, kastelen en .... ja, ook de winkelstraten. Maar goed, daar wandelen we dan wel naar toe, dat dan weer wel. Al met al is de uitrusting door de jaren heen wel gegroeid. Die eerste rugzak is vervangen door een exemplaar waar de fotocamera's veilig in mee kunnen. Wandelstokken, drinkflessen, niet te vergeten verschillende wandelschoenen met bijbehorende sokken, de wandelstok, regenkleding en ga zo maar door.

Leuk

Tja, het is gewoon leuk om te doen, dat wandelen. Niet is grote groepen, daar zal je mij niet aantreffen. In het dorp organiseer ik, met het bestuur van Volksvermaken, de herfstwandeltochten. Hier doen ongeveer een 60 mensen aan mee. Dan blijft het lekker rustig. Het is leuk om te doen, omdat je veel meer ziet van de omgeving dan met een auto of zelfs op de fiets. En met de fotocamera's mee, maak je onderweg ook nog eens leuke herinneringen, die je later op je gemak kunt terugkijken om vervolgens nog eens te genieten.